Depresif Bozukluk

Depresif bozukluk mutsuzluk ilgi kaybı günlük aktivitelerden keyif almama huzursuzluk enerji azalması konsantrasyon güçlüğü iştah ve veya uyku bozuklukları olumsuz düşünme gibi bulgularla karakterize epizodik bir ruhsal bozukluktur. Otuz yıl öncesine kadar depresyon, ağırlıklı olarak yetişkin bir bozukluk olarak görülüyordu.. Artık günümüzde çocuk ve ergenlerde depresyon görülme sıklığının sanıldığı kadar az olmadığı, yapılan çalışmalarda gösterilmiştir. Çocuklardaki prevalansı %1-2 iken, ergenlikte bu oran %3-8’lere çıkar. Ergenlik döneminin sonuna kadar yaklaşık 5 ergenden birinin en az bir depresyon dönemi geçirdiği bildirilmiştir. Tedavi edilmediği takdirde sosyal, akademik, ailesel işlevsellikte ciddi zorlukların yanı sıra intihar ile de sonuçlanabilmesi, depresyonu tespit edildiğinde uygun şekilde müdahale edilmesi gereken önemli bir tablo haline getirmektedir.

KLİNİK

Çocuk ve ergen depresyonundaki klinik bulgular genel olarak yetişkin dönemdeki bulgulara benzer görünümlüdür. Ancak çocuğun genel ruh hali bilişsel ve gelişim evresine göre farklı semptomlarda sergileyebilir. Duygudurumdaki dalgalanmalar, irritabilite, dürtüsellik, öfke atakları ve bedensel yakınmalar görülebilir.

Okul öncesi çocuklarda: Ağlama mızmızlanma huzursuzluk, uyumama, hiperaktivite, karşıt gelme karşıt olma, üzgün görünme kilo almama hareketlerde yavaşlama, oyuna ve etkinliklere ilgisizlik gibi belirtilerin yanında karin ağrısı, ayrılık kaygısında artış, agresyon gibi semptomlarda görülebilir.

Okul çağındaki çocuklarda: Ağlama, huzursuzluk, uyku problemleri, iritabilite, can sıkıntısı, ders başarısızlığı, dikkat sorunları, karşıt gelme karşıt olma, içine kapanma, etkinliklerden uzaklaşma, hareketlerde yavaşlama, konuşmada isteksizlik , işe yaramadığını düşünme, kendini suçlama, sevilmediğini düşünme, anksiyete, baş ağrısı, karın ağrısı, intihar düşüncesi gibi belirtiler görülebilir.

Ergenlik döneminde: Erişkin dönem majör depresyonuna daha çok benzemektedir.  Can sıkıntısı, huzursuzluk, arkadaş ve etkinliklere karşı ilgi kaybı, içine kapanma, okul başarısında düşme, dikkati toplamada zorluk, psikomotor yavaşlama, aşırı yeme ye aşırı uyuma, yalnızlık, sevilmediği duygusu, düşük benlik saygısı, öfke nöbetleri, kendine ya da çevresine fiziksel zarar verme, artan yaşla daha sık görülen intihar düşüncesi ve girişimleri, sanrılar görülebilir. Okuldan ve evden kaçma, hırsızlık, sigara, alkol, madde kullanımı, gibi davranış problemleri de sergilenebilir.

TANI

Tanı ayrıntılı psikiyatrik muayene, ebeveyn ve öğretmenden alınan bilgiler, depresif belirtilerin değerlendirmesi için kullanılan çeşitli ölçek ya da anketlerle ile konulmaktadır.

TEDAVİ

Günümüzde çocuk ve ergenlerde depresyon tedavisi, antidepresan tedavi, bilişsel davranışçı terapi (BDT) ve kişilerarası terapi (KAT) olmak üzere iyi yapılandırılmış üç kanıta dayalı tedavi bulunmaktadır.