İnvaziv Mekanik Ventilasyon

İnvaziv Mekanik Ventilasyon Nedir?

İnvaziv mekanik ventilasyon, solunum yetmezliği gelişen hastalarda oksijen alımını ve karbondioksit atılımını sağlamak amacıyla, bir hava yolu cihazı aracılığıyla dışarıdan solunum desteği verilmesini ifade eder. Bu yöntem genellikle entübasyon yoluyla uygulanır; yani hastanın ağız veya burun yoluyla soluk borusuna bir tüp yerleştirilir ve bu tüp, bir mekanik ventilatöre bağlanarak hastanın solunumu cihaz tarafından desteklenir ya da tamamen sağlanır. Ventilatör, hastanın akciğerlerine belirli basınç, hacim ve hızda hava gönderir. İnvaziv mekanik ventilasyon, yoğun bakım ünitesinde uygulanan ileri düzey yaşam destek yöntemlerinden biridir. Bu uygulama sayesinde solunum yetmezliği nedeniyle vücudu yeterince oksijenleyemeyen ya da karbondioksit birikimi olan hastalarda hayati fonksiyonların sürdürülebilmesi mümkün hâle gelir. Aynı zamanda, hastanın solunum kaslarını dinlendirme ve akciğer dokusunun toparlanmasına zaman tanıma amacı da taşır.

İnvaziv Mekanik Ventilasyon Ne Zaman Kullanılır?

İnvaziv mekanik ventilasyon, hastanın spontan solunumunun yetersiz olduğu veya solunum kaslarının işlevini kaybettiği ciddi klinik durumlarda başvurulan bir tedavi yöntemidir. En sık kullanım nedenleri arasında ağır solunum yetmezliği, hipoksemiye bağlı oksijenlenme bozukluğu, hiperkapniye neden olan ventilasyon yetersizliği, bilinç kaybı ve solunum yollarının korunamaması yer alır. Akut solunum sıkıntısı sendromu (ARDS), zatürre, KOAH alevlenmeleri, kardiyak arrest sonrası entübasyon ihtiyacı ve travmatik beyin hasarlarında bu yöntem hayati önem taşır. Bazı hastalarda solunum kasları yetersiz kaldığında ya da bilinç düzeyi düştüğünde hava yolu açıklığını korumak mümkün olmaz; bu durumda hava yolunun kontrol altına alınması ve mekanik ventilasyonun başlatılması gerekebilir. Ayrıca bazı büyük cerrahiler sırasında, özellikle genel anestezi altında yapılan operasyonlarda da geçici süreyle invaziv ventilasyon kullanılır. Uygulama süresi, hastalığın şiddetine, altta yatan nedene ve hastanın ventilatöre olan yanıtına bağlı olarak değişkenlik gösterir. Uzun süreli ventilasyon gerektiren olgularda, trakeostomi gibi alternatif hava yolu yöntemlerine geçiş gerekebilir. İnvaziv ventilasyon sırasında enfeksiyon, ventilatör ilişkili akciğer hasarı veya ventilatör bağımlılığı gibi riskler bulunduğundan, bu süreç yoğun bakım uzmanları ve solunum terapistleri tarafından sürekli izlenerek yönetilmelidir.